STAPLUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Staplus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 583b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STAPLUS

STAPLUS, Palatium, domus, ædes, ut quibusdam placet, ex Germanico Stapel, locus stabulandarum mercium : sic autem proprie vocabant ædificia tumultuario opere exstructa, aliquot stipitibus innixa, quos Anglo-Saxones staple dicunt, ut mox docemus. Lex Salica tit. 57. § 3 :

Si quis aristatonem, hoc est, Staplum super mortuum missum capulaverit, aut mandualem, quod est structura, sive sclave, qui est ponticulus, etc.... super hominem mortuum dejecerit, etc.

Lex Ripuarior. tit. 33. § 1. de intertiata re :

Si autem extra regnum super 80. (noctes) ad Regis Staplum, vel ad eum locum, ubi mallus est, auctorem suum in præsente habeat

. Tit. 67. § 5 :

Et cum 12. ad Staplum Regis... conjurare studeat.

Tit. 75 :

Si quis caballum, hominem, vel quamlibet rem in via propriserit, aut eum secutus fuerit, per tres marchas ipsum ostendat, et sic postea ad Regis Staplum ducat.

Ubi Lindenbrogius et Baluzius monent in aliis Codd. legi

Stapplum, stafolium, stappolum, staffolum, et stapfolum

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Ex variis hisce lectionibus conjicere licet Staplum æque a Germanico Stapel et Staffel deduci posse : quod postremum erectum, statutum, constitutum, statuam, itidem et gradum, tribunal, solium

designat. Staf, Staffel, gradus, in Gloss. Teuton. Schilteri, ubi et Staffalun, passibus, et Staph, passum, ex Gl. Mons. laudatur. Staffel præfert Eccardus, qui Cangium in vocis Staplus interpretatione cum ex Lege Salica, tum ex Lege Ripuariorum errasse contendit : hic siquidem, ipso teste, Staplus gradum, tribunal sonat ; in Lege vero Salica pro Statuta honoraria sepulcro imposita usurpatur. Vide Aristato. Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 804.