STATIONARII 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 stationarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 587b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STATIONARII2

2. STATIONARII, Iidem, qui Mansionarii, seu manentes, de quibus suo loco. Tabularium Redonense apud Augustinum du Pas in Stemmat. Armoric. pag. 823 :

Dedi etiam eis pedagium et tunleum de omnibus, quæ vendiderint, vel emerint homines illorum Stationarii in mansura sua de Chameriaco, etc.

Historia Abbatiæ Condomensis pag. 470 :

Construxit Ecclesiam, et 20. Stationarios vel eo amplius simul hæreditavit, qui usu annotino 10. sol. in festivitate S. Joannis Bapt. censualiter redderent.

Andreas Floriac. lib. 4. Mirac. S. Bened. MS. :

Coram piissimi patris sistitur mausoleo servusque ei et Stationarius adscribitur perpetuus.