« 2 stationarius » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 587c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STATIONARIUS2
2. STATIONARIUS, Subdiaconus dictus in Ecclesia Romana, qui, hebdomada sua in stationibus summo
Pontifice Missam celebrante, Epistolam cantabat. Anastasius in Benedicto III. PP. :
Apostolorum Epistolæ,..... quæ a Subdiaconibus leguntur per cunctas Ecclesiarum stationes more solito.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Stationarius Acolythus eadem de causa dicitur in Ord. Rom. 1. apud Mabill. tom. 2. Musei Ital. pag. 4 :
Unus autem ex acolythis Stationarius præcedit pedester equum Pontificis ; gestans sanctum chrisma manu in mappula involuta cum ampulla.
Stationarius Cantor, in Charta Philippi Aug. ann. 1204. pro Ecclesia S. Aniani Aurelian. id est, qui
residentiam facit :
Ut quilibet Ecclesiæ Cantor Stationarius sit in claustro et assiduus, et officium Cantoris in Ecclesia exhibeat.