STATUA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 statua » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 588a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STATUA1

1. STATUA. Lex Salica tit. 29. § 32 :

Si quis Statuam aut tremaclum, vel vertuolum de flumine furaverit, etc.

Ita in edit. Heroldi tit. 27. § 14. Ubi Wendelinus ait, Statuam hic appellari, quod Teutones Staff et Stave dicunt, contum scilicet, sive longurium, quo navicularii per paludes et flumina lintres suos propellunt : a Stooten, protrudere. Stavam præferre veteres codices quidam observant, ut Pithæus in Gloss. Leg. Salicæ, ubi Stavam, genus majoris retis, nostris Estave, interpretatur. Confer Statio 11. et infra Stele. Certe quidquid sit de etymo, constat, hanc vocem pro virga longiori usurpari in Speculo Saxonico lib. 3. art. 45. § 10. al. 8. in margine :

Acervus tritici, duodecim habens Statuas, quarum quælibet per unum passum ab alia distet : et quælibet Statua clavos contineat duodecim a se invicem distantes, in altitudine unius hominis staturæ usque ad humeros.

In textu virga habetur pro Statua, sic :

Duodecim vero virgarum cumulus tritici, ita ut virga una passum distet ab alia.

Germ. Rude. Vide Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 675. Vide Acta SS. tom. 1. Jun. pag. 869. col. 1.

P. Carpentier, 1766.

◊ In Estensi Codice apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 288 :

Si quis Statuam (id est, retias) aut tremaculum, etc.

Rete ergo ibi significatur, ut interpretatus est Pithœus, quod nostri Estave vocant ; unde eadem nomenclatura donatur Præstatio pro facultate ejusmodi retia tendendi, in Charta ann. 1343. ex Cod. reg. 8428. 3. fol. 67 :

Les bois, les segrayeries, les herbages, les pasnages, rabatue la disme,xj^c. liv. xvj. soulz. viij. den... Les Estaves, vij. liv. x. soulz.