« »
 
[]« Stelta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 594b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STELTA
STELTA, pro Idiomate, lingua vel stilo : si tamen mendose non scribitur, ut monet Spelmannus, in Charta Edgari pro Eccl. Eliensi :
Quæ etiam nostra usitata sermocinatione describi mandavimus, hac eadem Stelta, quæ possit in auribus vulgi sonare.