« »
 
[]« 1 sternutus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 596b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STERNUTUS1
1. STERNUTUS, Eadem notione qua Sternutatio. Pirminii libellus apud Mabill. tom. 4. Analect. pag. 586 :
Præcantatores et sortilegos, karagios, aruspices, divinos, ariolos, magos, maleficos, Sternutus et auguria per aviculas, vel alia ingenia mala et diabolica nolite facere nec credere.