« »
 
[]« Sticcatellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 597b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STICCATELLUS
STICCATELLUS, diminut. ab Italico Steccato, Palus, sudes, assula lignea. Acta S. Raynerii tom. 3. Junii pag. 448 :
Accepit Sticatellos de terra, et cœpit mittere sub bullas acutorum, et statim prosilierunt.