« »
 
[]« Stopinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 605b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STOPINUS
STOPINUS, Italis Stoppino, Ellychnium, Gallis Méche, lumignon. Caffari Annal. Genuens. apud Murator. tom. 6. col. 150 :
Unusquisque aspiciens lampades, quæ de foris in circulo ecclesiæ erant, una post alteram vicissim taliter ardebant, ut fumus quidam igneus per aquam et oleum usque ad Stopinum ascendebat, et a tribus favillis Stopino percusso ardere incipiebat.
Statuta Placent. lib. 6. fol. 70 :
Ita quod habeant (candelæ) Stopinum de bambasio novo, etc.
Item pro ipsa stupa, unde conficiuntur ellychnia. Statuta Astens. ubi de intratis portarum :
Stopini modis prædictis ponantur et solvant pro qualibet dozena lib. 1.
Guido de Vigevano de Papia de Modo acquirendi T. S. ex Cod. Colbert. 5080 :
Sed antequam firmetur navis super curvis habeantur Stopini preparati, impesati et incerati, qui ponantur in illis tribus scisuris et postea fortiter inclaveletur navis super curvis illis et postea calchentur Stopini cum cuniis et maciis.
Vide in Stopa 1.