« »
 
[]« Strepa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 612a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STREPA
STREPA, Stapes, quo quis in equum tollitur, cui insistunt pedes equitantium. Anglis Stritrop, est Strepa Stirrup. : Stræp, corrigia. Acta Hadriani PP. IV :
Decretum est... quod idem Rex pro Apostolorum Petri et Pauli reverentia prædicto PP. Hadriano exhiberet stratoris officium, et ejus Strepam teneret ad conscendendum equum.
Ubi Streuga semel et iterum edidit Muratorius tom. 3. pag. 443. col. 1. quod et alibi occurrit, ut infra videre est. Epistola scripta ann. 1160. apud Marten. tom. 1. Anecdot. col. 451 :
Descendenti (Victori antipapæ) de equo Strepam humiliter tenuit
(Imperator.) Occurrit rursum ibid. col. 1038. [] et tom. 4. col. 1355. Conc. Tarracon. ann. 1591. inter Hisp. tom. 4. pag. 614 :
Nulli canonici vel clerici,..... cooperturas sellarum in equitaturis longas ultra unum palmum prope lo Strep deferre aliquatenus seu portare præsumant.
Liber Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 15 :
Hilari vultu adcurrens ad frenum et ad Strepam illius, etc.
Occurrit præterea apud Helmodum lib. 1. cap. 81. Arnold. Lubec. lib. 6. cap. 5. lib. 7. cap. 21. Metellum in Quirinal. pag. 145. Matthæum Paris pag. 383. 432. Ottonem de S. Blasio cap. 13. Cæsarium lib. 5. cap. 36. lib. 7. cap. 33. Anonymum in Hist. Episc. Bremens. ann. 1155. Joann. Longinum in Actis S. Stanislai n. 162. in Speculo Saxonic. lib. 1. art. 52. in Jure Feudali Saxon. cap. 33. art. 2. in Ceremoniali Rom. lib. 1. sect. 5. apud Thwrocz. in Carolo cap. 99. etc. Galli Estrief olim dicebant, hodie Estrier. Philippus Mouskes in Hist. Francor. MS. :
Estrief, ne siele, ne sosçaingle, etc.
Strepes, dixit Stephanus Tornac. Epist. 230. 2. edit. :
In Strepibus justitia dominatur.
Supra :
Strepas quibus innituntur pedes.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Strepus, Eodem intellectu. Homagium ann. 1110. inter Probat. tom. 2. novæ Hist. Occitan. col. 376 :
Et cum Abbas ascenderit in equum debeo et ego et heredes mei vicecomites Carcassonenses ac eorum successores ei tenere Strepum ob honorem Domini, et S. Mariæ Crassæ.
Streva, in Regula Templariorum editionis Labbei cap. 37. Chron. Romualdi II. Archiep. Salernit. apud Murator. tom. 7. col. 232 :
Quumque equum suum album de more vellet ascendere, Imperator ex alia parte accedens, Strevam ejus tenuit, etc.
Guido de Vigevano de Modo acquirendi T. S. cap. 9. ex Cod. Colbert. 5080 :
Ista bota habeat in medio unum manchum ab una parte botæ taliter factum, quod leviter possit teneri intus gamba cum Streva.
Cap. 10 :
Habeat (bota) duas Strevas et super hac bota homo ascendat in nomine Christi.
Charta ann. 1231. in Regesto Comitatus Tolosæ Cameræ Comput. Paris. fol. 25 :
Et quod debet inde tale servitium, videlicet quod semel tenebit unicuique Abbati de Monte Albano ascendenti equum, cum ab eo fuerit requisitus le Streub.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Streuga, Eadem notione. Sallas Malaspinæ de Reb. Sicul. apud Baluz. tom. 6. Miscell. pag. 204 :
Quotiescumque Corradus equitare volebat, Manfredus promptus et agilis currebat ad scansilem seu Streugam, ac modis aliis famulatus fratri tanquam præcellenti adulari didicerat.
© École des chartes.