STULTILOGUS, Stultus, vel Stulta loquens. Dudo Decanus S. Quintini in Præfat. ad Acta Norman. :

Stultilogo, stolidoque, hebete.

Forte pro Stultiloquo. Gloss. Gr. Lat. : Μωρολογία, stultiloquium. Paulus ad Ephesios :

Turpitudo et Stultiloquium, aut scurrilitas.

Ubi S. Hieronymus :

Stultiloquium esse existimo, non solum eorum, qui aliqua narrant turpia, ut risum moveant, et fatuitate simulata magis illudant eis, quibus placere desiderant : sed etiam eorum, qui sapientes sæculi putantur, et de rebus physicis disputantes, dicunt se arenas littorum, guttas oceani, et cælorum spatium, terræque punctum liquido comprehendisse.

Utitur etiam Plautus.