« »
 
[]« Suadenter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 622c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUADENTER
SUADENTER, Ad suadendum apposite, apud vet. Irenæi Interpr. in Præfat. ad lib. 1. num. 1 :
Suadenter quidem illi illiciunt, etc.
Ubi Irenæus habet πειθανώς. Arnobius lib. 11 :
Ut loquamur Suadenter in litibus.