« 2 succursus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 645c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUCCURSUS2
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
2. SUCCURSUS dicitur Ecclesia quæ alteri potiori auxilio est in administrandis plebi
Christianæ sacramentis, nostris Secours, Eglise Succursale. Charta Galteri Episc.
Lingon. ann. 1170. inter Instr. tom. 4. Gall. Christ. novæ edit. col. 84 :
Decedentibus vero quoquo modo presbyteris jam dictæ parrochiæ amministrationem, quam Succursum consuevimus appellare, itidem et beneficium cum integritate vobis donando conferimus.
P. , 1766.
◊ Perperam hic
Succursus de ecclesia succursali exponitur ; idem quippe est quod alibi
dicitur Deportus ; quo sensu rursum occurrit in Charta Gauffr. Silvanect. episc.
ann. 1186. inter Instr. tom. 10. Gall. Christ. col. 442 : Nos...... quæcumque prædecessor noster..... confirmavit,.... ratum habemus : inter quæ hæc propriis voluimus declarare notitiis, Succursum videlicet ecclesiarum suarum, quod eumdem libere habeant.Alia Guidonis archiep. Senon. ann. 1187. ibid. tom. 12. col. 363 :
Concedimus etiam illis omnibus præfatis ecclesiis et in illis, quæ in posterum conferentur, Succursum, quotiescumque contigerit ecclesias vacare.