« »
 
[]« 1 sumptus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 656b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUMPTUS1
1. SUMPTUS, ut supra Sumptuaria. Continuatio de Gestis Abbat. Lobiens. apud Acher. tom. 6. Spicil. pag. 629 :
Et quod magnæ castitatis magnum est signum, inter fœminas Monasterii S. Johannis, unde Sumptus accipiebat, juvenculus (Franco) intrans et exiens, ne suspicionis nomen contraxit.