« »
 
[]« Supervita » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 672a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUPERVITA
SUPERVITA, Donum, quod superstiti conjugi ab altero post mortem suam conceditur. Contract. matrim. ann. 1431. ex meis schedis :
Dicta Domengia dedit eidem Johanni (Crispini) ejus viro pro Supervita et de dote sua propria, videlicet quatuor florenos.
Vide Supravita.