![[]](img/image.png)
«
Supervita » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 672a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUPERVITA
SUPERVITA, Donum, quod superstiti conjugi ab altero post mortem suam conceditur. Contract.
matrim. ann. 1431. ex meis schedis :
Dicta Domengia dedit eidem Johanni
(Crispini)
ejus viro pro Supervita et de dote sua propria, videlicet
quatuor florenos.
Vide
Supravita.