« »
 
[]« Supparatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 672c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUPPARATUS
SUPPARATUS, Supparo indutus. Conc. Constant. tom. 1. col. 693 :
Sacra Synodus omnes et singulos prælatos et ecclesiasticas personas, qui ad modum militum in vestibus accurtatis et alias indecentibus per campos equitant, Supparati et loricati, interdumque sertis plumatis velut laici incedunt in publico, etc.