SUSCEPTUS, Cliens, cui adest Advocatus in judicio. Palæmon. Gram. in Glossis : Assecula, cliens sive Susceptus. Gloss. Lat. MS. Regium Cod. 1013. Cliens, domesticus, vel Susceptus. Gloss. Græc. Lat. : Ἀντιλήπτωρ, Susceptor, adjutor. Alibi, Susceptus, εἰς τὸ συνηγορῆσαι βοηθούμενος. S. Augustinus Epist. 54 :

Quis tandem advocatus, aut ex advocato ita vir optimus facile reperitur, qui Suscepto suo dicat : Recipe, quod mihi, cum tibi male adessem, dedisti.

Paulinus Epist. ad Alethium :

Igitur priusquam in aliquam tantarum ægritudinum labem incurras, festina medico Susceptus et carus fieri.

Salvianus lib. 5. de Gubernat. Dei :

Ecce quæ sunt auxilia ac patrocinia majorum, nihil Susceptis tribuunt, sed sibi hoc etiam pacto aliquid a parentibus temporarie attribuitur ut in futuro totum filiis auferatur.

Cæsarius Arelat. serm. 5 :

Ibi nullum fructum officiositas ipsa consequitur ; sed hoc solum profectus est, si mereatur Susceptus vocari.

Carolus Calvus Imp. Epist. ad Nicolaum PP. de Ebone Archiepiscopo Remensi :

Ipse igitur Ebo regii fisci familia oriundo progressus, regia pietate pii ac gloriosi avi nostri Caroli Susceptus, Palatinis negotiis non mediocriter adnutritus, libertate donatus, etc. Susceptulus,

eadem notione apud Auctorem antiquum Vitæ S. Lupicini Abbat. Jurensis n. 10. Adde leg. 4. Cod. Theodos. de Principib. agent. (6, 28.) Gregorium M. lib. 4. Epist. 40. Ruricium lib. 1. Epist. 5. et quæ commentatur Petrus Pithœus ad Collationem Legis Mosaicæ tit. 9. pag. 90.