« »
 
[]« Suspiciosus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 681c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUSPICIOSUS
SUSPICIOSUS, Suspectus. Gloss. Gr. Lat. Ὑπονοητής, Suspiciosus. Alibi : Ὑποπτος, suspectus, Suspiciosus. Fabianus PP. Epist. 3 :
Hi, qui in aliquibus criminibus irretiti sunt, vel qui sunt Suspiciosi, vocem adversum majores natu non habeant accusandi.
Utuntur S. Hieronym. Epist. 22. cap. 6. Capitul. Aquisgran. ann. 803. cap. 7. Capitularia Caroli M. lib. 5. cap. 34. (al. 36.) Herardus Arch. Turonensis in Capitulis cap. 101. Hadrianus I. PP. in Canonibus cap. 15. Hincmarus Rem. in Capitulis de Reb. Magistri et Decani, etc. cap. 15.
Soupeçonneus
, in Stabilimentis S. Ludovic. lib. 1. cap. 34. Vide Soupechon.
P. Carpentier, 1766.
Soupessonneus, in Charta ann. 1240. ex Chartul. S. Joan. Laudun. :
Et se il avient que aucuns serjans, qui soit mis pour garder ce bos, soit Soupessonneus par crit de prudommes de mal faire, je ou mi hoir...... muerons ce serjant. Suspiz,
eodem significatu, in Vitis SS. MSS. ex Cod. 28. S. Vict. Paris. fol. 27. v°. col. 2 :
Por ce qu'il (Genebaut) ne fust Suspiz, il fist venir sa feme à lui aucunefoiz, ensi com devant.