« »
 
[]« 1 tabæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 001b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TABAE1
1. TABÆ, Mutiæ, in Glossis Isid. Legendum est : Tabani, muscæ. Papias : Tabanus, animal modicum armentis aculeo permolestum ; idem œstrus, asylum vulgo dicitur. Melius in MS. : Asilus, quem Græci œstrum, Rustici Tabanum dicunt. Plinius lib. 11. cap. 18.
Quibusdam aculeus in ore, ut Asilo, sive Tabano dici placet.
Adde Virgilium Georg. lib. 3. v. 147. Italis Tafano et Tavano, Gall. Taon. Gloss. Lat. Gall. Sangerman. : Tabanus, Taon, une mousche.