TABELLIO, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Tabellio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 002c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TABELLIO

TABELLIO, Qui contractuum et testamentorum instrumenta conscribebat, in lege 1. Cod. Th. de Crimine falsi (9, 19.), et alibi passim in utroque Cod.

Tabellio, qui talia instrumenta conscripserit

, in Additione 3. ad Capitularia cap. 56. Ἀγόραιος, μονιϰός, in Gl. Lat. Gr. et Gr. Lat. Tabellionum etiam meminit Firmicus Mathes. lib. 6. cap. 2. lib. 8. cap. 28. Matth. Paris in Henrico III :

Quoniam Tabellionum usus in regno Angliæ non habetur, propter quod magis ad sigilla authentica credi est necesse ; ut eorum copia facilius habeatur, statutum est, ut sigillum habeant non solum Archiepiscopi et Episcopi, sed etiam Officiales, item Abbates, Priores, etc.

Frequens mentio est Tabellionum in Edictis Regum nostrorum, in Consuetudinibus municipalibus laudatis in Glossario Juris Gallici v. Tabellions et alibi. Tabellio vocatur, eo quod sit portator tabellarum, inquit Isidorus lib. 9. Orig. cap. 4. ubi Tabellionem minus bene confundit cum Tabellario. Vide Glossar. med. Græcit. voce Ταϐελλίων, col. 1517. et Savin. Histor. Jur. Roman. med. temp. tom. 1. cap. 2. § 16. et cap. 6. § 140.

P. Carpentier, 1766.

◊ Tabellio minor est Tabulario, in Novel. 44. Consule ibi notas Gothofredi. Distinguitur sæpius a notario, qui pro scriba, vulgo Greffier, haud infrequenter usurpatur, ut observat Hevinus in Aresta parlam. Brit. Fayni tom. 2. pag. 50. inter Addit.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Tabellionale Signum, Subscriptio Tabellionis, quæ juridice fidem faciat. Copiæ signis Tabellionalibus munitæ, in Processu de B. Petro de Luxemburgo tom. 1. Julii pag. 606.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Tabellionare, Tabulas rite et juxta formam præscriptam describere, Tabellioner, in Consuet. Senon. art. 248. Statuta Monasterii S. Claudii ann. 1448. pag. 87 :

Litteræ per Notarios publicos collationentur, et post collationem Tabellionentur. Tabellionata cedula,

in Scripto ann. 1395. apud Acherium tom. 6. Spicil. pag. 131.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Tabellionatus, Officium Tabellionis, in Edicto Philippi Pulchri Regis Franc. ann. 1304. tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 418. et 419. in Edicto Caroli Regentis ann. 1357. tom. 3. pag. 180. in Synodo Pergami ann. 1311. apud Murator. tom. 9. col. 547. in Schedula ann. 1587. apud Ludewig. tom. 4. Reliq. MSS. pag. 328. etc. Tabellionage, in Edicto Gallico ejusd. Caroli Regentis ann. 1356. ibid. pag. 129. et 136. Edicto Joannis Franc. Reg. ann. 1360. ibid. pag. 439. etc. Alias Tabellionage dicitur Jus Tabellionem instituendi, ut in Consuet. Castrinovi art. 11. Blesensi art. 17. et 20.