« »
 
[]« 1 tala » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 014c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TALA1
1. TALA, Vastatio, damnum, præsertim frugibus illatum, Hispanis Tala, Provincialibus Tale, Gall. Dommage, dégat. Charta ann. 1167. Marcæ Hisp. col. 1346 :
Dono prædicto hospitali (Perpinianensi) ut bestiæ ejus habeant pascua in omnem terram nostram, ita ut non faciant Talam, et si faciant Talam, emendent illam consilio bonorum hominum.
Rursum occurrit ibid. col. 1395. in Constit. Petri Regis Aragon. supra laudatis in v. Maleficium ; ubi legitur Cala, male, ut jam ibi notatum est. Charta Raymundi Comitis Tolos. ann. 1177. pro S. Ægidio Arelat. :
Dono per totam terram nostro dominio subditam plenissimum et [] liberrimum jus pascendi sua pecora et armenta, eorum tamen pastores et armentarios cautos et pervigiles esse volo, ne Talam faciant, id est, segetes alienas non depascant. Talas et vastationes bonorum,
in Charta ann. 1270. ex Archivo S. Victoris Massil. :
Talam facientes vel damnum aliquod dantes in vineis, ortis, bladis et aliis defensis,
in Sententia arbitrali MS. ann. 1292. inter Abbatem et Consules de Gimonte. Adde Statuta Massil. lib. 2. cap. 32. lib. 5. cap. 19. § 13. cap. 20. § 2. Statuta Montis-Olivi diœcesis Carcasson. ann. 1231. apud Marten. tom. 1. Anecdot. col. 968. Statuta MSS. Augerii II. Episc. Conseran. ann. 1280. rubr. de restitutione, Chartam ann. 1342. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 442. col. 2. etc. Simili, ni fallor, notione Consuetudines Furnenses MSS. ex Archivo Audomarensi :
Quicumque fur cum pronuntia captus fuerit, debet in vierscara adduci et ibi debet audire allegationes, id est Tala et Weidtala per manum ipsius, qui eum cepit, et quatuor bonorum virorum.
Tala et Wedertala, apud Warnkœnig. Hist. Flandr. tom. 2. Probat. pag. 74. art. 10. Accusatio et defensio. Vide ibi et mox Talemanni. Sed haud satis scio an huc revocari possint veteres Formulæ Andegav. art. 33 :
Cum per cæca cupiditate per loca orbana semper hostis antiquus bella consurget, et solent homines perfidi et pessimi per malus intolerabilia mala subire, tam ab hostibus, quam latrunculus, per Talas et fortes, per captores et rapacis conmovere et conmutare gravis damnos ætatis.
Ubi per Talas intelligi possent vastatores seu damna inferentes. Vide mox Talare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Talla, Eadem notione. Transactio ann. 1317. e Schedis Præs. de Mazaugues :
Si contingeret quod Talla seu damnum, etc.
Sententia arbitralis inter Dominos et incolas Calliani ann. 1497 :
Item cum prædictis hominibus de Caliano contingat aliquando damna eisdem inferri in eorum eysartis et possessionibus, et Tallas tam per homines privatos quam exteros, quam animalia seu averia...... pro prædictis damnis et Tallis æstimandis, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Tallia, Eodem significatu. Transactio ann. 1295. ex Schedis Præsidis de Mazaugues :
Quod si familia laica.... Talliam faceret vel damnum daret.... in bladibus, pratis et aliis consimilibus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Tala, Mulcta ipsa quæ pro Tala seu damno exigitur. Charta ann. 1323. ex Tabul. Massil. :
Salvo quod si bannum commiserint in vineis, bladis, ortis et pratis, quod pro ipsa animalia bannum et Talam solvunt.