« »
 
[]« 2 talare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 015c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TALARE2
2. Talare, est Putare, scindere. Charta Garciæ Fernandi Comitis, æræ 1010. apud Anton. de Yepez in Chron. Ord. S. Benedicti tom. 1 :
Et per omnes terminos plantare et arrumpere licentiam habeant fratres de Ecclesia S. Petri, ubi voluerint ligna Talare, aut herbare garda, aut vinis per cofinus, aut carro per qualecunque ambulare, etc.
In alia Charta æræ 1018. ibidem :
Nullusque sit ausus aliqua terra laborare, neque pascua aliqua ibi defendere, neque vinea plantare, vel aliqua ligna abscindere, etc.
Vide Observantias Regni Aragon. pag. 26. 36. edit. 1624. et Repertorium Michaëlis del Molino in Alcaydus, Diffidamentum, et Talator.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1217. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 55. col. 2 :
Ponit iterum P. Bonitus, quod Petrus Altrannus Talavit quendam clausum suum, etc.
Stat. Avenion. ann. 1243. cap. 105. ex Cod. reg. 4659 :
Statuimus quod si quis Talaverit vel erradicaverit, vel Talari seu erradicari fecerit, pro singulis corgonibus Talatis vel erradicatis solvat communi nomine pœnæ tres solidos.
Talare, Alias Latinis est Talo percutere, ϰονδυλίζειν.
P. Carpentier, 1766.
Taler vero, Atterere, frangere, vulgo Froisser, sonat in Lit. remiss. ann. 1417. ex Reg. 170. Chartoph. reg. ch. 113 :
Les cyrurgiens qui firent le rapport que icelle femme estoit Talée et froissée de ses membres, tout ainsi que s'elle feust cheue d'un arbre à terre.