«
2 talpa » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 025b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/TALPA2
2. TALPA, Machina ad suffodiendos muros, sub qua latent, qui
cuniculos conficiunt.
Petrus Tudebodus lib. 3 :
Hoc nostri videntes, statim ordinaverunt, ut facerent
maximam Talpam, cum qua potuissent perforare pontem, et fecerunt, etc.
Robertus
Monachus lib. 4. Hist. Hieros. :
Balistæ, falces, arietes, Talpæ, tela, sudes, et
fundæ, etc.
Gilo Parisiensis lib. 5. Viæ Hierosol. :
Fiunt balistæ, plumbata, phalarica, Talpæ.
Godefridus Viterbiensis part. 17. Chron. :
Hinc cibus arctatur, fons tollitur, inde paratur
Talpa cavans arces, mangonibus injaculatur.
Ἀσπάλαϰες, eadem notione, dixit Anna Comnena pag. 382.
Vide
Ericius 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ A
Talpa,
ni fallor,
Talpen, vel
Telben Teutones dixerunt pro Fodere,
Untertalpen, Suffodere.
Talparii, Cunicularii, qui sub
talpis latent. Monachus Altisiod. ann. 1188. et
Joannes Monachus Majoris Monasterii in Chron. MS. Bibl. Regiæ, eodem anno :
Habebat
quippe quosdam artifices, quos Fossores vel Talparios vocant, qui ad modum talpæ
subterranea fodientes, quaslibet murorum et turrium firmitates ferramentis validissimis
perrumpebant.
Fossores, id est Talparios, in Chron. Turon.
apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 1031. de iis etiam
Guillelmus de Podio Laurentii c. 43 :
Deinde incipientes minare instar talparum,
conantur invadere civitatem, etc.
Quo referri possunt hæc ex Senatore lib. 9.
Epist. 3 :
Cameris enim ingeniosa præsumptione revolutis, Talpinum animal
imitantes, itinera fodiunt, quæ nullis ante patuerunt.