TALPA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 talpa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 025b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TALPA2

2. TALPA, Machina ad suffodiendos muros, sub qua latent, qui cuniculos conficiunt. Petrus Tudebodus lib. 3 :

Hoc nostri videntes, statim ordinaverunt, ut facerent maximam Talpam, cum qua potuissent perforare pontem, et fecerunt, etc.

Robertus Monachus lib. 4. Hist. Hieros. :

Balistæ, falces, arietes, Talpæ, tela, sudes, et fundæ, etc.

Gilo Parisiensis lib. 5. Viæ Hierosol. :

Fiunt balistæ, plumbata, phalarica, Talpæ.

Godefridus Viterbiensis part. 17. Chron. :

Hinc cibus arctatur, fons tollitur, inde paratur

Talpa cavans arces, mangonibus injaculatur.

Ἀσπάλαϰες, eadem notione, dixit Anna Comnena pag. 382. Vide Ericius 2.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ A Talpa, ni fallor, Talpen, vel Telben Teutones dixerunt pro Fodere, Untertalpen, Suffodere.

Talparii, Cunicularii, qui sub talpis latent. Monachus Altisiod. ann. 1188. et Joannes Monachus Majoris Monasterii in Chron. MS. Bibl. Regiæ, eodem anno :

Habebat quippe quosdam artifices, quos Fossores vel Talparios vocant, qui ad modum talpæ subterranea fodientes, quaslibet murorum et turrium firmitates ferramentis validissimis perrumpebant.

Fossores, id est Talparios, in Chron. Turon. apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 1031. de iis etiam Guillelmus de Podio Laurentii c. 43 :

Deinde incipientes minare instar talparum, conantur invadere civitatem, etc.

Quo referri possunt hæc ex Senatore lib. 9. Epist. 3 :

Cameris enim ingeniosa præsumptione revolutis, Talpinum animal imitantes, itinera fodiunt, quæ nullis ante patuerunt.