![[]](img/image.png)
«
2 tannum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 028a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/TANNUM2
2. TANNUM, Locus vacans et publicus, non semel in libris censualibus Calomontis et in Charta
Tossiacensi, teste Cl. Viro D.
Aubret.