« »
 
[]« 1 tara » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 030c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TARA1
1. TARA, Arvernis Tare, Pondus. Inventarium Ecclesiæ Aniciensis ann. 1444 :
Item duo candelabra argenti, quæ non fuerunt ponderata propter Taram feri (ferri) quod in eis est subtus.
P. Carpentier, 1766.
Rectius, Superpondium, quod scilicet a mercium pondere distrahitur, ob id quo continentur. Italis et Hispanis, Tara, eodem intellectu. []