« »
 
TENATOR 1, TENATOR 2.
[]« 1 tenator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 055b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TENATOR1
1. TENATOR, pro Tannator, ut videtur,
Tanneur. Constantius de Mongueur Tenator Trecensis
, in Charta ann. 1249. ex Chartul. Campan. fol. 533. col. 1.
[]« 2 tenator » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 055b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TENATOR2
2. TENATOR, Qui prædium a domino feudali dependens, et in ejus feudo vel dominio tenet et possidet. Charta Jordani de Insula ann. 1171. inter Probat. tom. 1. Annal. Præmonst. col. 365 :
Absolvo etiam parentibus meis, Tenatoribus et hominibus meis, quidquid donare voluerint de rebus vel terris suis.
Vide Tenere 1.