1. TENUS, Virgultum, vel ramus de arbore decisus, a Sax. tan, vimen, virgultum ; unde Teutonibus apud Kilianum, teen, vitile, lentum vimen, teenbosch, virgetum, salicetum, teenen, vimineus. Lex Frision. tit. 14. § 1 :

Tali de virga præcisi, quos Tenos vocant.

Infra :

Tunc unusquisque illorum septem faciat suam sortem, id est tenum de virga, et signet signo suo, etc.

Hic autem agitur de ῥαϐδομαντεία, seu, de divinatione per tenos, vel per virgas, quam præterea Scythis Herodotus lib. 4. et Scholiastes Nicandri in Theriacis ; Alanis, Ammianus lib. 31. Saxonibus, Adamus Bremensis cap. 6. adscribunt. Tacit. German. cap. 10. Hanc videtur intellexisse Concilium Autisiodorense ann. 578. cap. 3 :

Non licet ad sortilegos vel ad auguria respicere, nec ad sortes, quas Sanctorum vocant, vel quas de ligno aut de pane faciunt aspicere.

Vide Cœlium Rhodiginum lib. 1. cap. 29. Delrium lib. 4. Disquisit. magic. quæst. 7. sect. 1. n. 1. G. Grimmium de Litt. Run. German. pag. 296. Somnerum in Glossario Saxonico v. Tan. Lindenbrogium ad Ammian. et ad Leges antiq. et alios. Sicama ad laudatam Legem Frision. Tion etiamnum vimen dici, ex quo corbes fiunt, observat. Adde Richthof. Glossar. Frisic. voce Ten.