« Terminatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TERMINATUS
TERMINATUS, substantive, pro Terminus, non semel apud Frontinum de Aquæductibus et in
Fragmentis legis Mamiliæ. Vide Salmasium ad Spartianum in Ælio Vero et Vossium de Vitiis
serm. pag. 622.