« »
 
[]« Tertiabilis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 079b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TERTIABILIS
TERTIABILIS, Præstationi, quæ Tertia appellatur, obnoxius, nostris Terciauble et Tiersauble ; quod de agro pariter et colono dicitur. Charta ann. 1259. in Chartul. eccl. Lingon. fol. 154. v° :
Omnes etiam tertias in finagio de Cohum, de quibus homines tertias hactenus retinuerunt vel recelaverunt, quæ solebant vel debent esse Tertiabiles, tenetur dominus episcopus et successores ipsius, qui pro tempore fuerint, reducere ad solutionem tertiarum.
Alia ann. 1272. in Chartul. Buxer. part. 17. ch. 10 :
Laquele terre fut Lorant au barbier de Poille, que estoit [] Terciauble monsignor lou duc de Borgoinne et as signors de Poille. Terre tiersauble,
in Libert. villæ de Grancey ann. 1348. tom. 9. Ordinat. reg. pag. 161. art. 6.