« »
 
[]« Tibicines » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 105b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TIBICINES
TIBICINES, Fulcra bifurca, quibus domus sustentatur, quæ aliter Destines dicuntur. Jo de Janua. Festus : Tibicines in ædificiis dici existimantur a similitudine tibiis canentium, qui ut cantantes sustineant, ita illi ædificiorum tecta. Occurrit apud Catullum et Juvenalem. Papias : Tibicines bifurca fulcra dicuntur, quibus domus sustentatur, vel imperfecti versus, qui fulciuntur. Panegyr. Berengarii lib. 2. vers. 47 :
Disperiere. Jubet tandem Lamberticus horror.
Ubi Glossa : Vacat tandem et est versus de iis qui Tibicines vocantur, quibus datur aliquid ad solam metri sustentationem. Est autem Tibicen proprie furca apposita, etc.