TINTINNUM, Tintinnabulum armentorum collo appensum. Lex Burgund. tit. 4. § 5 :

Qui Tintinnum caballi furto abstulerit, etc.

Lex Salica tit. 29. § 2 :

Si vero de pecoribus Tintinnum furaverit, etc.... Si quis Skellam de caballis furaverit, etc.

Fortunatus lib. 2. Poem. 17 :

Tintinnum rapit alter inops magis improbus ille,

  Qui jumentorum colla tenere solet.

Walafridus Strabo :

Mala fidem Tintinna sonant documenta saluto.

Tintinnabulum de caballo vel de bove furari

, in Lege Wisigoth. lib. 7. tit. 2. § 11. in Lege Bajw. tit. 8. § 11. Greges Tintinnabulatos dixit Sidonius lib. 2. Epist. 2. ubi sat multa in hanc rem Savaro. In armentis porro tintinnabula collo appenduntur, ne in silvis aberrando amittantur. Aimoinus lib. 3. Hist. Franc. cap. 82 :

Nunquid non audis Tintinnabula pascentium equorum collis dependentia ? mos quippe antiquis inoleverat Francis, et maxime Austrasiis, ut pascentibus equis Tintinnabula imponerent, quo si forte longius in pascendo aberrassent, eorum sonitu dignosci possent.

Ubi Ado Viennensis in Chron. :

Nam tunc temporis Tinnitos equos Austrasii ad pastum emittebant.

Equis vero, sagmariis præsertim ac mulis onerariis, tintinnabula pariter dantur, quod tinnitu mulceantur, et sono laborem leniant. Vide Vitam S. Frontonis Abbat. n. 12.