TONSORES. Matth. Westmonasteriensis ann. 1247 :

Moneta Esterlingorum...... cœpit deteriorari et corrumpi per illos falsarios monetarum, quos Tonsores appellamus. Retonsores monetæ,

in Fleta lib. 1. cap. 20. § 122. 128. etc. Retonsura cruda, § 126. quæ necdum in laminam aut platam redacta est. Moneta retonsa, § 128. Tonsura, § 123. Placit. temp. Joh. reg. Angl. in Abbreviat. Placit. pag. 68. Linc. rot. 8 :

Walterus aurifaber de Tadewell malecreditur de Retonsura a 12. de wapentac. Judicium, purget se aqua.

Trivetti Chronicon ad ann. 1278 :

Hoc anno Judæi pro Tonsura monetæ in magna multitudine ubique per Angliam suspenduntur. Tonsurare aurum vel monetam,

in Statutis Perusiæ pag. 52. Meminit Procopius lib. 3. de bello Gothico cap. 1. cujusdam Alexandri Logothetæ, quem Byzantii ψαλίδιον, seu Forficulam cognominarunt, quod nummum aureum tam dextre circumcideret, ut eo, quantum vellet, curtato, orbem vel sic servaret, quo erat antea circumscriptus. Mox addit :

Ψαλίδιον γὰρ τοῦτο ϰαλοῦσι τὸ ὄργανον, ᾧ ταῦτα τις ἐργάζεται.

Vide Tonsare.