TREGINERIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Treginerius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 164b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TREGINERIUS

TREGINERIUS, pro Terræginerius, per abbreviationem, ni fallor, Incola, in terra genitus. Translatio SS. Abdon et Sennen ap calcem Marcæ Hispan. col. 1452 :

Deinde apropinquans (Abbas) ad dictum locum de Arulis, ne videretur discrepare dignitati et officio quo fungebatur si dictum barrile in humeris portaret, conduxit unum hominem cum uno animali, qui dictum barrile ad sæpedictum monasterium portaret. Sed cum per loca transirent, campanæ per seipsas pulsabant, nullo humano auxilio suffragante. Sed cum dictus Treginerius hoc comperisset, cum fuisset prope cœnobium de Arulis prædictum, et campanæ omnes per seipsas, ut dictum est, pulsarent, dixit dictus Treginerius : Per Deum ego videbo, si porto diabolos vel quid porto, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Rectius ad hunc locum tom. 7. Jul. pag. 141. col. 2. docti Hagiographi monent hanc vocem accersendam esse ab Hispanico Traginero, convector, mulio, a verbo Traginar, trahere, convectare, comportare, uti docent Acad. Madrit. in Diction. Hispan. Unde Tregenier, vector, nostris Voiturier, apud Rabelais. tom. 2. pag. mihi 22. Vide Tragina et Traginare.