TRIDUANA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Triduana » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 182a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TRIDUANA

TRIDUANA, Tridui jejunium. S. Hieron. Epist. 10. ad Furiam :

Parcus cibus et venter esuriens Triduanis jejuniis præfertur.

Epist. 15. ad Marcellam :

Cumque per omnem annum jugi jejunio pasceretur ; biduo Triduoque sic permanens, tum vero in quadragesima navigii sui vela tendebat, omnes pene hebdomadas vultu lætante conjungens.

Epist. 22. ad Eustochium :

Nihil prodest biduo Triduoque transmisso vacuum portare ventrem, si pariter obruatur, si compensetur saturitate jejunium.

Quibus verbis biduanas et triduanas Christianorum innuit, de quibus egimus in Biduana.

P. Carpentier, 1766.

◊ Notit. de exordiis monast. S. Trinit. in Apenn. ex Tabul. Vall. Umbr. :

Deinde fecimus Triduanam, ut Deus ostenderet nobis quid vellet de nobis facere, et ostendit nobis judicium suum.