« »
 
[]« Trigonus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 183b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TRIGONUS
TRIGONUS, Τρίγωνος, Quævis figura triangularis Vitruvio ; quid vero sit Bernardo Monacho, satis ipse docet part. 1. Ord. Cluniac. cap. 47. de supellectilibus coquinæ :
Duo Trigoni, uterque de tribus lignis factus, licet imparibus angulis sint facti, qui in modum ostiorum huc et illuc versari possint ; in his pendent catenæ, quibus caldariæ suspenduntur, quæ implentur aqua prope aqueductum, et postmodum suspensæ deducuntur absque magno labore usque super ignem
.