« »
 
[]« Triumphaliter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 190a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TRIUMPHALITER
TRIUMPHALITER, Triumphando, in Epistolis Frederici II. Imp. apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 1150. et apud Rymer. tom. 1. pag. 394. Triumphaliter regnare, i. gloriose, in Chartis ann. 1456. et 1490. e Schedis Pr. de Mazaugues.
Triumphaliter antiphonam explicare
, vel canere. Guidoni lib. 1. Discipl. Farf. cap. 18. 23. et 41. dicitur, cum antiphona quæ ad Magnificat cantari solet ter repetebatur, ut mox dicetur in Triumphare.
P. Carpentier, 1766.
Glab. Rodulph. Hist. lib. 1. cap. 1 :
Quorum videlicet (regum Francorum) ditioni Triumphaliter per plures annos applicatum est totum imperii culmen.