« Tucus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 204a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TUCUSTUCUS,
Quem Spani Cuculum vocant, a voce propria nominatus. Ita Isidorus lib. 12. cap. 7. et Glossarium Arabico-Lat. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. :
Tucus, un oisel, Cocul.
P. , 1766.
◊ Vir cujus uxor mœchatur,
forte pro Cucus vel Cugus. Vide in hac voce.
