« »
 
[]« Tucus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 204a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TUCUS
TUCUS, Quem Spani Cuculum vocant, a voce propria nominatus. Ita Isidorus lib. 12. cap. 7. et Glossarium Arabico-Lat. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Tucus, un oisel, Cocul.
P. Carpentier, 1766.
Vir cujus uxor mœchatur, forte pro Cucus vel Cugus. Vide in hac voce.