« »
 
[]« 2 tupina » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 210a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TUPINA2
2. TUPINA, Olla terrea, vas terreum, Gall. Pot de terre, alias Tupin et Tuppin ; unde Tuppinier, eorum artifex vel mercator, et Tupinarium, ejusmodi vasorum congeries. Charta fundat. priorat. S. Viviani Vasat. ann. 1081. ex Tabul. S. Florent. Salmur. :
In unoquoque foro, unam junctam salis, et de uno Tupinario indeterminato unam Tupinam et unum pigarium.
Charta ann. 1318. in Chartul. S. Mart. Augustodun. :
De ceulx qui vendent ès dittes foires chairs cuites en chaudieres, iv. deniers ; et de ceulx (qui vendent) chairs cuites en Tupins, ij. deniers. Pot ou Tuppin de terre,
in Leg. Claudii de Guysia inter Comment. Cond. ult. edit. tom. 6. part. 2. pag. 46. col. 2. Charta ann. 1328. inter Probat. ult. Hist. Trenorch. pag. 243 :
Le Samedi après l'Ascension, toutes les ventes des Tuppiniers et de soliers de dehors qui deschargent à Tornus chacun an, etc.
Vocis etymon a Latino Tophus accersendam censet Duchat in notis ad Rabelais. lib. 1. cap. 4. ubi Gallicum illud proverbium laudat :
De bonne vie bonne foy,
De bonne terre bon Tupin.