« »
 
[]« Turpiloquium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 215a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TURPILOQUIUM
TURPILOQUIUM, Αἰσχρολογία, in Gloss. Gr. Lat. Αἰσχοῤῥημοσύνη, Theodorito serm. 9. Græc. affect. Laide parole, in Gloss. Lat. Gall. S. Ferreolus in Regula cap. 25 : Turpiloquium amore pudicitiæ sit monacho turpe proferre, etc. Lambertus Ardensis pag. 78 :
Nec tamen amaricato gutture in nepotem linguam exasperat, nec eum in Turpiloquio, aut turpibus invehitur objectis, etc.
Infra :
Non in iram concitatus est aut Turpiloquium, etc.
Utitur etiam Tertullianus de Pudicitia, cap. 17.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Turpiloquus, Qui turpia loquitur. Statuta Canonicorum Regul. tom. 1. Miscell. Duellii pag. 97 :
Vaniloquos, ac Turpiloquos fuge, sperneque, vità.