TIMPANUM, idem quod Timbrium, Fasciculus vel certus numerus pretiosarum pellium. Reg. S. Justi ex Cam. Comput. Paris. fol. 192. r° :

Quælibet navis de Ybernia, unum Timpanum de martis vel x. lib. perpetuum.

1. TYMPANUM, Isidoro lib. 2. Orig. cap. 2.

est pellis, vel corium, ligno ex una parte extensum

. S. Augustinus in Psal. 67 :

Tympana fiunt corio siccato et extento.

Gesta Ludovici VII. Regis cap. 8 :

Clamabant, et ululabant et latrabant sicut canes. Tympanis et nacariis, et aliis similibus instrumentis horribiliter resonabant.

Monachus Florent. de Expugn. Accon. :

Si ferire Tympana, tubasque sonare

Videres, et vocibus Turcos reboare, etc.

Vide quæ notamus ad Joinvillam pag. 61. ubi tympana, quæ Tamburla nostri vocant, Turcorum propria fuisse docuimus.

2. TYMPANUM, Papiæ, dicitur medium ; pars media symphoniæ in similitudinem cribri. Item,

3. TYMPANUM, Campana, quæ non clava, sed malleo percutitur, qua monachi ad refectorium vocantur, Gall. Timbre. Consuet. S. Germani a Pratis inter Probat. Hist. ejusdem Abbat. pag. 134 :

Postea sonabitur Tympanum, et ibit conventus ad potum.

Vide Tymbris.

4. TYMPANUM. Charta Friderici II. ann. 1237. Lambecium lib. 2. Comment. de Biblioth. Cæsar. pag. 81 :

Præsens privilegium fieri fecimus, et bulla aurea Tympano majestatis nostræ impressa jussimus insigniri.

Leg. videtur Typario. Vide ibi. Vide Tympanizare.