« »
 
[]« Vagezare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 232c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAGEZARE
VAGEZARE, ab Ital. Vagheggiare, Oculis verbisque alicui blandiri. Chron. Mutin. apud Murator. tom. 11. col. 117 :
Quidam presbyter S. Faustini ecclesiæ burgi Bajoariæ rector in tantum ardebat quemdam nomine Albertinum Guitonum incolam dicti burgi ætatis 70. annorum et plurium, quod die noctuque sine ejus præsentia permanere non poterat, Vagezando eumdem, ut moris est adamantis feminas Vagezare.