VALEDICERE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Valedicere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 235a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VALEDICERE

VALEDICERE, Valedictus, cui Vale dicitur, Dire adieu. S. Gerardus Abb. Sylvæ Major. in Vita S. Adalardi cap. 5 :

Quibus cum ipse Valediceret, et ipse Valedictus ab eis recederet, etc.

Valefacere, Eadem notione, in Synodico adversus tragœdiam Irenæi cap. 41. Idalius Barcinon. in Epist. ad Julian. Tolet. :

Suggestionibus meis Valefactionem alternans sanctitudinis vestræ, etc.

Vita S. Roberti Abbatis Molismensis n. 8 :

In quorum humilitate et paupertate non mediocriter ædificatus Episcopus et compunctus, Valefecit et recessit.

Vita S. Theodardi Archiepisc. Narbon. apud Catellum pag. 767 :

Commendans eos Domino, et Valefaciens eis, Romam redire sollicite satagebat.

L. Henschel, 1840–1850.

Valedicere, Abdicare se jure suo, eo decedere.

<cit>Charta ann. 1316. apud Haltaus. voce Verziehen, col. 1917 :

Omni actioni et impetitioni, quam habuit et habere se asseruit contra ecclesiam renuntiavit coram nobis, et omni modo Valedixit.

</cit>

Occurrit passim.