« »
 
[]« 2 vana » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 240c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VANA2
2. VANA. Bractea versatilis, Gall. Girouette, ab Angl. Vane, eadem notione ; quod a Saxon. fana deduci potest. Comput. ann. 1425. apud Kennet. Antiquit. Ambrosd. pag. 575 :
Cum 11. ventilogiis, videlicet Vanys de tyn emptis de fabro de Cherlton ponendis super utrumque finem prædicti dormitorii, v. sol. 11. den.