« »
 
[]« Vecturalis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 260a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VECTURALIS
VECTURALIS, Mulio, ex Italico Vetturale, colui che guida bestia da soma. Processus de Vita S. Thomæ Aquin. n. 9 :
Contigit inde transire Vecturalem cum sardis.
Chron. Parmense ad ann. 1284. apud Murator. tom. 9. col. 805 :
Quum commune Parmæ faceret conduci certam quantitatem salis de versus Bononiæ Parmam, et conductores et Vecturales non venirent per stratam rectam propter guerram Mutinensium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Vecturalis, adject. Vectorius. Statuta Pallavic. lib. 1. cap. 18. fol. 21 :
Et idem habeat locum in bobulcis Vecturalibus et nautis forensibus, de suis vecturis et merceditus.