« »
 
[]« Vehiculus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 262a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VEHICULUS
VEHICULUS, Vehiculum, Equus, a vehendo dictus ; nostris Voiture. Historia Translat. S. Faustæ Virg. n. 7 :
Nam Vehiculus, qui eum ferre debuerat, cum illis, qui primitus vadum transierant, fortuitu vacuus, neminem in dorso suo ferens transmeaverat.
Jonas in Vita S. Attalæ Abbat. Bobiens. n. 8 :
Vehicula quiete fovet, libros ligaminibus firmat.
Vita S. Lupi Episc. Cabilon. n. 10 :
Contigit, quendam pauperem advenire asini Vehiculo.
Fortunatus in Vita S. Germani Paris. Episc. cap. 22 :
Cum equum necessarium ad sellam beati viri donasset Vehiculum.
Infra :
Sequenti die sellarem de stabulo... retraxit emptor mortuum Vehiculum.
Occurrit apud eumdem Fortunatum in Vita S. Albini Episc. Andeg. Leonem Ost. lib. 3. cap. 23. etc. Ita ὅχημα, pro equo, usurpavit Nicetas in Joanne Comn. ex Cod. barbaro-Gr. Ildefonsus Toletan. de Scriptoribus Ecclesiast. cap. 4 :
Cum 70. monachis....... navali Vehiculo in Hispaniam commigravit.
Vehiculum, Facultas ducendi currum per silvam, pro qua nescio quid pensitabatur domino silvæ. Charta fundationis Abbatiæ S. Trinitatis Exaquensis apud Sammarthanos :
Et rectam decimationem, infra parcum et extra illius forestæ, de pasnagiis, et de Vehiculo et de venatione, et de omnibus lucris, quæ ibi facta sunt, aut facienda erunt.
© École des chartes.