« »
 
[]« 1 venella » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 269a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VENELLA1
1. VENELLA, et Venula, Viculus, angiportus, via strictior, Gallis Venelle, quod venæ, ut ruga rugæ in corpore speciem referat ; alii a venire deducunt. Fundatio Monasterii Norvicensis in Monastico Anglicano tom. 1. pag. 408 :
Quæ quidem terra S. Michaëlis incipit ad caput cujusdam Venellæ, quæ quondam jacuit inter cemeterium.... et mansum Fratrum Minorum.
Chron. Johannis Whetamstedii pag. 497 :
Compulsi erant retrorsum recedere, fugereque cum dedecore ad finem Occidentalem villæ, ubi per Venellam, quæ ducit ab ipso fine versus Boream, etc.
Hinc proverbium Gallicum : Enfiler la venelle. Occurrit iterum pag. 593. et tom. 3. pag. 154. in Chron. Will. Thorn. ann. 1273. et 1367. in Itinere Camerarii Scotici cap. 39. § 7. et apud Gul. Prynneum in Libertatib. Eccl. Anglic. tom. 3. pag. 909.
Venulam dixit Hugo Falcandus :
Plerosque militum per congrua loca disponit : de hinc eam, qua transiturus erat, occulte præmunit insidiis, ac sicubi forte per Venulas, (ut vulgo dicitur) in vias alias lateraliter effluebat, easdem militibus suis proinde distribuit observandas.
P. Carpentier, 1766.
Lit. remiss. ann. 1412. in Reg. 167. Chartoph. reg. ch. 71 :
Le suppliant se tourna en une Venelle entre deux maisons. André Guillemineau passa par la ruelle ou Venelle de la maison,
in aliis ann. 1454. ex Reg. 187. ch. 211. Hinc pro spatio lectum inter et parietem legitur, in Lit. remiss. ann. 1451. ex Reg. 181. ch. 63 :
La suppliant mist son enfant tout mort en la Venelle de son lit.
Unde fortassis emendandæ Literæ aliæ ann. 1459. in Reg. 189. ch. 372 :
En laquelle (chambre) estoient deux hommes couchiez, qui [] par crainte se laisserent cheoir en la Veuille ou ruelle du lit.