VERMICULUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

VERMICULUS, Vermiculum, Vermiculatus. Vermiculum, in Gloss. MSS. Lana rubra. Papias : Vermiculum, rubrum, sive coccineum. Est enim Vermiculus ex silvestribus frondibus, in quo lana tingitur, quæ Vermiculum appellatur. Mox :

Vermiculum, tinctura similitudine vermis.

Alibi : Rufa, rubra, vermicula. Gloss. Græc. Lat. MSS. : Κόϰϰος, τὸ βάμμα, Vermicla, hoc coccum. Editæ habent, Vermincula, et τὸ abest. Alibi : Rufa, rubra, vermicula.

<cit>Gervasius Tilleberiensis MS. de Otiis Imperial. Decis. 3. cap. 57 :

In Regno Arelat. et confinio maritimo est arbor, cujus sarcina pretium habet 12. nummorum Mergoriensium : ejus fructus in flore pretium facit 50. librarum, ejus cortex ad onus vestis pretium habet 5. solidorum. Vermiculus hic est, quo tinguntur pretiosissimi Regum panni, sive serici, ut examiti, sive lanei, ut scarlata. Et est mirandum, quod nulla vestis linea colorem Vermiculatum recipit, sed sola vestis, quæ ex vivo, animanteque, vel quovis animato decerpitur. Vermiculus autem ex arbore ad modum ilicis et quantitatem dumi pungitiva folia habente prodit ad pedem, nodulum faciens mollem ad modum ciceris, aquosum, et cum exterius colorem habeat nebulæ, et roris coagulati, interius rubet, et cum ungue magistraliter decerptus, nec tenui rupta pellicula humor inclusus effluat, postquam exsiccatur, corio includitur : cum enim tempus solstitii æstivi advenerit, ex se ipso Vermiculos generat, et nisi coriis subtiliter consutis includerentur, omnes fugerent, aut in nihilum evanescerent. Hinc est, quod Vermiculus nominatur, propter dissolutionem, quam in vermes facile facit ex natura roris Madialis, (Maii) a quo generatur : unde et illo tantum mense colligitur, arbor autem Vermiculum generans vulgo Analis nuncupatur.

</cit>

<cit>Vide Joan. Ruellium lib. 2. de Nat. stirp. cap. 136. Capitulare de Villis cap. 43 :

Ad genitia nostra..... dare faciant, id est linum, lanam, waisda, Vermicula, warentia, pectines, etc.

</cit>

<cit>Regest. Prumiense apud Leibnit. tom. 1. Etymol. pag. 467 :

Solvit unusquisque pro Vermiculo denarios sex.

</cit>

<cit>Tabularium S. Remigii Remensis :

Donat denar. 8. de Vermiculo, unc. 2. pull. 8. pastas 2. ova 50.

Occurrit pluries.</cit>

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Vermilium, Eadem notione. Charta ann. 1073. ex Tabul. S. Victoris Massil. :

Donamus monachis... villam vel ecclesiam, sive mercatum, sive de pane, seu de Vermilio, vel de qualibet re hedificare aliquid voluerint.

Charta ann. 1156. inter Probat. tom. 2. novæ Hist. Occit. col. 559 :

Solvo etiam et guirpisco votum quem feceram de Vermilio, ut deinceps non fiat.

Vermiculatus, Coccineus, Gallis Vermeil. Aimoinus lib. 3. Hist. Franc. cap. 91 :

Tunc si placebit, ego et tu Vermiculatis adoperti vestibus inter conferta congrediamur agmina.

Ubi Fredegarius in Chron. cap. 25 :

Induamur uterque ego et tu vestibus Vermiolis, etc.

Expressit Gallicum Vermeil. Monachus Sangall. lib. 1. de Carolo M. cap. 36 :

Erat antiquorum ornatus, vel paratura Francorum, calceamenta forinsecus aurata, corrigiis tricubitalibus insignita, fasciæ crurales Vermiculæ, et subtus eas tibialia vel coxalia linea, quamvis ex eodem colore, tamen opere pretiosissimo variata.

Lib. 2. cap. 14 :

Palliaque Fresonica alba, cana, Vermiculata, vel saphyrina.

Tabularium Vindocinense Thuanum cap. 74 :

Caligas etiam habuit Vermiculas annuendæ causa ipsius donationis.

Ch. 84 :

Dedimus Ivoni unum chamfrenum, et Roberto unas caligas Vermiculas.

Ch. 124 :

Aldradus caligas etiam habuit Vermiculas.

Will. Malmesbur. lib. 4. pag. 139 :

Vexilloque Boamundi, quod Vermiculatum erat, ventis in fastigio turris exposito, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Vermelatus, Eadem notione, in Comput. ann. 1244. ex Biblioth. Reg. :

Pro quatuor alnis uno quarterio escallate Vermelate pro novo milite, lxxvi. s.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Vermelius, Vermilius, Eodem significatu. Charta Rudesindi Episc. inter Conc. Hispan. tom. 3. pag. 181 :

Alias casulas xiii...... octava cardena merayce, nona Vermelia ex Ageg.

Statuta Vercell. lib. 4. fol. 83 :

Teneantur fornasarii prædicti de qualibet fornasata lapidum facere ..... unum de blanchis, et alium de ferriolis, et alium de Vermeliis.

Barthol.

Scribæ Annal. Genuens. apud Murator. tom. 6. col. 495 :

Naves iii. magnæ depictæ colore albo, cum crucibus Vermiliis per totum.

Chron. Mutin. tom. 15. col. 604 :

Apparuit quædam crux rubea vel Vermilia in castro dicto Spello in Valle Spoletana.

Chron. Bergom. tom. 16. col. 895 :

Carra xii. moscatelli, et vini Vermilii. Vermail,

in Charta ann. 1235. tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 135 :

Toutes voyes enfin ledit Pierre de Quincy Chevalier a donné et octroié pour substantation du Chappelain qui celebrera en ladite Chapelle deux muys de vin blans et deux de Vermail. Vin vermeil,

in Charta ann. 1384.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Vermellus, Pari intellectu. Testam. Beatricis de Alboreya ann. 1367. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 1523 :

Item, legamus ecclesiæ B. M. de Crassa unum pannum aureum moresc Vermellum foratum de tela livida.

Ibidem col. 1525 :

Item plus, alium copertorium panni de cirico Vermello.

Vermiculatus, Latinis quasi vermiculis variatus vel distinctus. Will. Brito in Vocab. et Joan. de Janua : Vermiculatus, distinctus et variatus : tractum est a vermiculis, qui rodentes ligna aratiunculas ibi faciunt varias et distinctas, et quasi in modum vineæ conducuntur. Glossæ Gr. Lat. σϰωληϰίασις, Vermiculatum. Σϰωληϰόϐρωτον, Vermiculatum. S. Bonifacius Mogunt. Epist. ad Cuthbertum :

Illa ornamenta vestium.... latissimis clavis, vermium imaginibus clavata, adventum Anti-Christi ab illo transmissa præcurrunt.

Gillebertus Episcop. Londinensis in Cantica Canticor. cap. 1. n. 10 :

Vermiculatas, id est, more vermium decoratas.

Vermicatus. Statuta Ord. Præmonstrat. dist. 4. cap. 10 :

Sellis quoque Vermicatis, frænis, pectoralibus, calcaribus superfluitatem habentibus, non utentur.