« Verula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 289c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VERULA
VERULA, diminut. a Veru, Cochlea minor, Gall. Vis. Inventar. S. Capellæ Paris.
ann. 1376. ex Bibl. Reg. :
Item caput sancti Symeonis,.... quod caput habet unam coquciam desuper firmatam cum una Verula esmailliata.Aliud Gallicum ejusd. S. Capellæ :
Item le chief S. Symeon,... et a une coqusse d'argent sur la teste fermant à une Viz esmaillée.Vide Vicella.