« »
 
[]« Vicariare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 308c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VICARIARE
VICARIARE, Permutare, ni fallor. Charta ann. 1099. tom. 1. Hist. Cassin. pag. 413. col. 1 :
Si prædicto xenodochio ordinatus, vel aliquis de pertinentiis ejus ; ubicumque permanserit, emere aut Vicariare cum hominibus nostris voluerit, sit eis licentia invicem emendi et Vicariandi sine contradictione.