« »
 
[]« Villosa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 335c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VILLOSA
VILLOSA, Villosus, Villusus, Pannus τριχωτός, Gallis Velu, vox Latinis nota. Glossæ Lat. Gr. : Villosum, μαλλωτόν. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Villosus, plain de floches ou de peaulx.
Hinc nostri Velous appellarunt pannos laneos, vel potius sericos villosos, licet alii, ut Goldastus ad S. Valerianum Cimelenensem pag. 105. a Vellus deducat. Matth. Paris in Vitis Abbatum S. Albani :
Quemdam pannum villosum, qui Gallis Villuse dicitur,.... ipsum asserens esse S. Amphibali Caracallam.
Regula Templariorum cap. 70 :
In omni tempore tegmine lineo, id est, Veluso, frui bene licebit.
Necrologium Ecclesiæ Parisiensis 17. Kl. Junii :
Dedit..... duas cappas de cangio viridi, unum pannum sericum, qui vocatur Veluel, et unum manutergium sericum.
Concilium Senonense ann. [] 1320. can. 4. et ann. 1346. can. 2 :
A parte exteriori almutias de cendeto seu de Velveto deferre.
Vestimentum rubeum de Velvet, in Testam. Joh. de Newill ann. 1386. apud Madox Formul. Anglic. pag. 428. Inventar. S. Capellæ Paris. ann. 1363. ex Bibl. Reg. :
Item una toaillia parata de Velveto yndo ad flores lilii aureos.
Inventar. Gallicum :
Item une touaille parée de Velluyau ynde à fleurs de lis d'or.
Aliud ann. 1376 :
Tunica de Velvello ad aves auri.
Vide Monasticum Anglic. tom. 3. pag. 176. Vulgo Veloux appellamus, quam vocem a Græco βῆρος deducit Cujacius ad leg. 4. de Vestib. holoveris tit. 9. lib. 11.
Serica enim, inquit, dixere βήρους, ut nunc Galli Verours
. Sed aliud est vocis etymon.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Velluetum, Eadem notione, in Computo Grasivod. ann. 1332 :
Item pro expensis duarum peciarum de Vellueto tractarum dom. Dalphinæ apud Avenionem, 39. sol. 7. den.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Vellutum, in Actis S. Antonini tom. 7. Maii pag. 682 :
Operimento coloris rubei, vulgo dicto Velluto rosso. Quoddam bravium Velluti rubei,
in Chron. Estensi apud Murator. tom. 15. col. 512.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Velutum. Testam. ann. 1433. ex Tabul. Eccl. Massil. :
Paramenta altaris de panno auri et de Veluto rubeo circumcirca cum armis nostris.
Inventar. Eccl. Aniciens. ann. 1444 :
Item quoddam repositorium corporalium de Veluto nigro.
Occurrit præterea in Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 276. et apud Acher. tom. 5. Spicil. pag. 626.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Velutus, in Serm. de Vita et obitu Fregosii Abbatis S. Benigni Divion. ann. 1540. ex Tabul. ejusd. Monast. :
Ad nos misit munus egregium trium pannorum sericeorum quos Velutos vocamus, triplicis coloris.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Velluvium, in Charta ann. 1308. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 25 :
Pro capitalibus sericis aut byssynis Velluvio intextis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Velotum.
Abstineant a.... caligis Veloto ubicumque circumdatis
, in Conc. Lugdun. ann. 1449. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 380.
Unam casulam de Veloto,
in Necrolog. Eccl. Paris. MS.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Vellonus, ut Villosus, apud Mabill. sæc. 3. Bened. part. 1. pag. 102.
Sic porro vocabant tersoria, sive lintea villosa ad tergendos pedes vel manus. Bonifacius Moguntin. Episcop. Ep. 3 :
Transmitto..... Villosam ad tergendos pedes Dilectionis vestræ.
Zacharias PP. Epist. 1. ad eumdem Bonifac. Episc. :
Interea munuscula parva vobis direximus, ..... id est, Villosam unam, et argenti et auri tantillum.
Alia ejusdem Bonifacii, quæ est 8 :
Villosam ad tergendos pedes ..... servorum Dei.
Occurrit præterea Epist. 74. et 95. Chronicon Fontanellense :
Lintea ad manus tergendas villosa.
Traditiones Fuldenses lib. 2. trad. 38 :
Lectaria, sive Villosi, sive manutergia, sive camselli, sive cujuscunque sint vestimenta linea vel lanea.